-------------
പുലരാന്‍ വൈകിയൊരു രാവിന്‍റെ
ഇടനാഴിയില്‍ എപ്പോഴോ തണുപ്പിനെ
പുണരാന്‍ കൊതിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന
നിന്‍റെ കൊലുസിന്‍റെ കിങ്ങിണികള്‍
നാണം മയങ്ങിയ മുഖത്തോടെ അവ്യെക്ത്മായ് എന്തൊക്കെയോ,
എന്‍റെ ഓര്‍മകളില്‍ മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഓളങ്ങളുടെ താരാട്ടുപാട്ടും കേട്ട്
തെളിനീരിന്റെ മാറില്‍ അന്തിയുറങ്ങിയിരുന്ന
വെണ്‍ ചന്ദ്രികയുടെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
മൌനം വെറുതെ ആശിച്ചു,
ഈ രാവിനിയും പുലരരുതെ എന്ന്.
പുറത്തു പൂത്തു നില്‍ക്കുന്ന പിച്ചകത്തിന്‍
ഇതളുകളില്‍ നിന്നും മഞ്ഞുത്തുള്ളികള്‍
ഊര്‍ന്നു വീഴുമ്പോള്‍, വിരഹത്തിന്‍റെ ഗന്ധം
അവയുടെ സിരയിലാകെ പടര്‍ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഉണര്‍ന്നെണീറ്റു സൂര്യന്‍,
കുളിച്ചൊരുങ്ങി വന്ന പ്രിയ സഖിക്കു സിന്ദൂരം ചാര്‍ത്തി കൊടുത്തു.
ഇവിടെ പ്രണയത്തിന്‍റെ മഞ്ഞുകാലം പെയ്യുകയാണ്,
തൊടിയിലെ ചെമ്പകവും, പിച്ചകവും, തുളസിയും
ആലസ്യത്തില്‍ നിന്നും ഉണരാന്‍ ഇനിയും നേരം ഏറെയെടുക്കും.
എന്നില്‍ സ്മൃതിയടഞ്ഞ എന്‍റെ പ്രണയത്തിന്‍റെ ഓര്‍മകള്‍ക്ക്,
ഞാനിത്തിരി വെള്ളം ഒഴിക്കട്ടെ,
തണുത്തുറഞ്ഞ ഈ മനസ്സിന്‍റെ ഉള്ളില്‍,
ആ ഓര്‍മകള്‍ക്ക് ദാഹം തീരുന്നേ..ഇല്ല.
മഞ്ഞ് പെയ്യുന്നു എന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്, മഞ്ഞുകാലം പെയ്യുന്നു എന്നു പറയുന്നതില്‍ ഒരു ഭംഗികുറവ്...
ReplyDelete