-----------
ആരും കാണാതെ നിന്‍റെ മുടി ചുരുളില്‍,
ഞാന്‍ കോര്‍ത്തു തന്ന ഒരു തുളസീ ദളത്തെ,
മുടിയിഴകളെ പുണരാന്‍ വന്ന കാറ്റിന്‍റെ,
ചുടു നിശ്വാസത്തില്‍ വടിപ്പോകാതിരിക്കാന്‍,
നീ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച,
ആ കരുതലിന്റെ സ്വാതന്ത്രത്തില്‍,
ഏകാന്തതയുടെ മുറിപ്പാടുകള്‍,
എന്നില്‍ നിന്നും മാഞ്ഞിരുന്നു.
നമ്മള്‍ നടന്നിരുന്ന വഴികളില്‍,
പൂമരങ്ങള്‍ പൊഴിച്ചിടുന്ന പൂക്കള്‍
എന്നോട് എന്തൊക്കെയോ മന്ത്രിച്ചിരുന്നു,
അപ്പോഴൊക്കെ നിന്‍റെ കയ്യില്‍,
മുറുകെ പിടിച്ചു ഞാന്‍ നടന്നകന്നത്‌,
നമ്മുടേതു മാത്രമായ ലോകത്തേക്കായിരുന്നു.
മഴവില്ലുകള്‍ എന്നും പന്തലൊരുക്കി തന്നിരുന്ന അവിടം,
എല്ലാ ഋതുക്കളും മഞ്ഞുകാലമായിരുന്നു.
ഉണര്‍ന്നെണീറ്റ പൂവിന്‍റെ അധരം,
ഇളം വെയിലേറ്റു ഉഷസെടുക്കാന്‍ കൊതിച്ചു നിന്ന
പ്രഭാതങ്ങളില്‍ എപ്പോഴോ നഷ്ടപെട്ട സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പോല്‍,
എന്‍റെ നീയെന്ന സ്വപ്നവും നഷ്ടപെട്ട ഞാന്‍,
നടന്നു വന്ന വഴികളിലേക്ക് തിരിച്ചു നടക്കുന്നു,
ചങ്ങലകളാല്‍ ബന്ധിച്ച ശരീരത്തിനു കഴിയില്ലെങ്കിലും,
മനസും ഹൃദയവും, നിന്നിലേക്കാണ്,
കാതോര്‍ക്കുക, എന്‍റെ ഹൃദയമിടിപ്പ്‌ നിനക്കല്ലാതെ,
മറ്റാര്‍ക്ക് തിരിച്ചറിയുവനാകും... സഖീ...
No comments:
Post a Comment